Dom Narodne skupštine izgrađen je u blizini današnjeg Tašmajdanskog parka, mesta gde je 30. novembra 1830. godine pročitan sultanov Hatišerif, kojim je srpski narod dobio pravo na slobodu, a Miloš Obrenović postao nasledni knez srpske države.

Konstantin A. Jovanović, arhitekta čije je najznačajnije delo zgrada Narodne banke u Ulici Kralja Petra, izradio je prvi projekat za Dom narodnog predstavništva Kraljevine Srbije 1892. godine, ali je izgradnja je odložena. Na ponovo organizovanom konkursu pobedio je arhitekta Jovan Ilkić, po čijem nacrtu je gradnja Doma Narodne skupštine i započeta.

Ujedinjenjem Srba, Hrvata i Slovenaca u zajedničku državu izmenjena je struktura predstavničkog tela, što je zahtevalo drugačiju zgradu parlamenta. Posle smrti Jovana Ilkića 1917. godine, njegovom sinu Pavlu Ilkiću poverena je izmena projekta, po kome su radovi nastavljeni u periodu od 1920. do 1926. godine.

Nikola Krasnov bio je glavni projektant u sledećoj fazi gradnje, koja je započeta 1934. godine. Krasnov, koji je posle Oktobarske revolucije sa grupom emigranata došao u Beograd, dao je veliki doprinos reprezentativnosti skupštinskog zdanja, posebno uređenju enterijera. Detalji poput obrade prozora, vrata, štuko dekoracije, drvenih lamperija, metalnih dekorativnih rešetki i dizajna nameštaja delo su ovog ruskog ahitekte, kao i dekorativna ograda, čiji su sastavni deo bile i dve stražare sa stilizovanim fenjerima na vrhu. Ograda se nalazila oko skupštinskog zdanja do 1958. godine, kada je upotrebljena za ukrašavanje vile „Biljana“ na Ohridu i ogradu oko „Belog dvora“ na Dedinju.

Skulptura „Igrali se konji vrani“, delo vajara Tome Rosandića, koja daje poseban pečat ovom monumentalnom zdanju, uz stepenišni prilaz postavljena je 1939. godine.

Izgradnja Narodne skupštine Kraljevine Jugoslavije završena je 1936. godine. Iste godine, 19. oktobra, zdanje je otvoreno, a 20. oktobra u njemu je održana i prva sednica novog saziva.

Tokom Drugog svetskog rata, u zgradi na Trgu Nikole Pašića nalazila se nemačka Komanda, zbog čega je tokom rata bila pošteđena razaranja.

Privremena skupština Demokratske Federativne Jugoslavije zasedala je u ovoj zgradi, a potom Ustavotvorna skupština, koja je 29. novembra iste godine u Velikoj skupštinskoj sali proglasila Republiku.

Od 1945. godine, zgrada je korišćena kao predstavnički dom Demokratske Federativne Republike Jugoslavije, Federativne Narodne Republike Jugoslavije, Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, Savezne Republike Jugoslavije i Državne zajednice Srbije i Crne Gore, a od 3. jula 2006. godine zvanično je postala Dom Narodne skupštine Republike Srbije.

Zbog izuzetne istorijske, arhitektonske i umetničke vrednosti, zgrada današnjeg Doma Narodne skupštine proglašena je 1984. godine za spomenik kulture.

Fotografije sa sednice održane 20. oktobra 1936. godine preuzete su sa sajta Arhiva Srbije.